Reseña del libro "Drama: Të gjithë janë të çmendur, Qeni, Çiftet dhe Misto"
Katër drama nga aktori, regjisori dhe dramaturgu Naun Shundi.Të gjithë janë të çmendurLufta kundër imorales dhe çmendurisë së dy sistemeve të ndryshme politike vjen përmes kujtimeve të një njeriu që i lodhur nga pafuqia për ta kundërshtuar, i dorëzohet çmendurisë që i ka kapluar të gjithë. Personazhi i kësaj monodrame rrëfen me sinqeritetin e tij deri në naivitet të gjithë kronologjinë e jetës. Komizmi tragjik shpërfaq transformimin që njeriu ka bërë në kalimin e viteve e sistemeve, duke e tjetërsuar dhe duke zhveshur nga gjithçka humane dhe jetësore dhe sado të përpiqet dëshpërimisht për të jetuar i qetë me veten e parimet personale në raport me të tjerët, situatat sa vijnë dhe komplikohen, duke e pamundësuar ekzistencën e tij. Ai nuk përpiqet ta ndryshojë realitetin, por përpëlitja për të qenë vetvetja i shkakton dhimbje pafund. Gjithçka e dhënë bujarisht nga personazhi nuk ka asnjë përqafim apo kthim prapa me përjashtim të grushteve, talljes, braktisjes, ironizimit.MistoNë diktaturë njerëzit nuk kanë emra, janë numra, duhet të mendojnë njëlloj, të vishen njëlloj... I ngjajnë një ushtrie kokëqethur, ku askush nuk duhet të nxjerrë këmbën më shumë nga rreshti. Të gjithë i mbajnë sytë te diktatori, i cili në sisteme diktatoriale nuk vdes kurrë. Ai është aty, edhe kur nuk është i gjallë. Mentaliteti që ai lë pas kalon nga brezi në brez. Një dramë absurde shqipe mbi sistemin komunist, mbi dhunimin e lirisë së njeriut, Qeni Një natë, një qytetar i zakonshëm, gjen në një kazan plehrash një qen të vogël, të braktisur. Vendos ta marrë në shtëpinë e tij. Këtu nis dhe komunikimi mes tyre nëpërmjet një gjuhe që e kuptojnë dhe e flasin të dy, gjuhës qenërore. Gjatë bisedave të njëpasnjëshme ata lidhen kaq shumë me njëri-tjetrin, saqë vdekja e qenit i shkakton të zotit një dramë të madhe. Gjatë bisedave, qeni shpërfaq dukshëm aftësitë e tij gjykuese, për njerëzit dhe rracën njerëzore. Krahasuar me virtutet dhe vlerat e rracës qenore, rraca njerëzore lë shumë për të dëshiruar. Njerëzit po shkojnë drejt vetasgjesimit nëpërmjet luftrave të njëpasnjëshme. Përkujdesja dhe dashuria për njëri-tjetrin, besnikëria dhe ndihma, po zënë gjithnjë e më pak vend në shoqërinë njerëzore dhe ndihma për më të dobëtin. CiftetKur gishti tërheq këmbëzën e një arme, plumbi shkon drejtë, por gishti kthehet nga vetja. Kjo dramë është një këmbanë alarmi për vetëshfarosjen e njeriut, shfarosjen nga po vetë njeriu, e çdo gjallese tokësore, kafshët, shpendët, bimët, pyjet dhe burimet ujore, pa të cilat jeta do të zhdukej.
