Reseña del libro "Spoleczeństwo potrzebne do rozkwitu czlowieka"
Ta książka pokazuje, że etyka Arystotelesa jest strukturalnie podobna do etyki afrykańskiej. Argumentuje, że indywidualizm nie może zagwarantowac dobrego życia, raczej dobrego lub kwitnącego życia, to kwestia dobrych relacji jednostki z innymi czlonkami jej wspólnoty, a to wspólnota i rodzina mają zasadnicze znaczenie dla ksztaltowania charakteru etycznego prowadzącego do rozkwitu życia. Kluczowe dla tego wychowania jest osadzenie jednostki w pewnych sieciach relacji spolecznych, szczególnie w cnotliwych przyjaźniach. Pokazuje również, że stosunki spoleczne w etyce afrykańskiej odzwierciedlają eudaimon, czyli cnotliwą przyjaźń w etyce arystotelesowskiej. Etyka afrykańska, podobnie jak etyka arystotelesowska, nie mówi wprost o prawach czlowieka i uważają, że jeśli wartości i cnoty dzialają, gwarantują szacunek i godnośc jednostki, ponieważ życie we wlaściwym spoleczeństwie jest życiem, które zapewnia rozkwit jednostki ludzkiej. W ten sposób wartości afrykańskie można wyjaśnic i zrozumiec w odniesieniu do idei jednego z największych filozofów, jakie kiedykolwiek żyly.
